Het ontstaan van het Huis van Verhalen
Vuurwerkramp: 13 mei 2000
Op deze dag werd een wijk verwoest. Mensen waren ontredderd en verloren niet alleen naasten, vrienden of bekenden, maar velen verloren ook hun huis en alles waar daarbij hoorde. Een totaal van 650 huizen werd direct getroffen door de ramp, naast bedrijven en verenigingen.
In die eerste, chaotische, uren werden mensen opgevangen in de Diekmanhal.
Later ook op de vliegbasis Twente, in verzorgingstehuizen etc.
Gelukkig konden veel gezinnen al snel een (tijdelijke) herhuisvesting worden aangeboden.
Pastoraat na ramp
Mensen die de ramp direct en indirect meemaakten, zaten en zitten vol met verhalen. Verhalen die zo belangrijk zijn in het verwerkingsproces. Verhalen die verteld moeten worden en nooit vergeten.
Het verhaal van de bolderkar
De gezamenlijke kerken richtten het “Pastoraat na Ramp” op om de getroffenen een plek te bieden waar mensen hun verhaal konden vertellen. Een luisterend oor, een kopje koffie en vooral tijd en begrip om het verhaal te horen en misschien praktisch advies.
Men begon door met een bolderkar met een paar klapstoelen en een thermos koffie/thee door de wijk te trekken en de kar op willekeurige plekken neer te zetten. Mensen hadden een plek waar ze hun verhaal konden vertellen, keer op keer als dat nodig mocht blijken. Er was altijd iemand met een luisterend oor.
Hierbij werd (en wordt nog steeds) uitgegaan van de presentietheorie (uitgaan van het goed van de ander en niet van de eigen goede bedoelingen).
De bolderkar staat nog steeds in het Huis van Verhalen en wordt tijdens de inloopmiddagen buiten gezet om u uit te nodigen binnen te wandelen en bij een kop koffie of thee uw verhaal te delen.
Tijdens de maatregelen rond Covid-19 (corona) crisis, trokken vrijwilligers opnieuw de wijk in met de bolderkar en twee klapstoelen. Zo kan met de 1,5 meter afstand toch contact worden gemaakt met wijkbewoners die behoefte aan een luisterend oor hebben
Vijf jaar is niet genoeg
Gaandeweg bleek dat een project dat eerst 5 jaar zou duren, na die 5 jaar niet afgerond kon worden.
De behoefte van de mensen om te kunnen praten over de ramp was na 5 jaar nog steeds groot. Om in die behoefte te voorzien is er verder gekeken naar de oprichting van een algemene stichting, zodat er niet door de naam een drempel zou zijn voor niet-religieuze bezoekers en vrijwilligers.
Zo is het Huis van Verhalen ontstaan. Een plek die door de naam al aangeeft wat het doel is.
Het Huis van Verhalen startte aanvankelijk ook met vrijwilligers. Daarnaast waren één part-time directeur en een coördinator voor de rondleidingen in dienst van de stichting.
Tegenwoordig werken ambassadeurs, gastvrouwen, administratieve krachten en mensen die meehelpen met de buurtmaaltijd, alleen nog op vrijwillige basis voor het Huis van Verhalen.
Een eigen locatie
Sinds juni 2007 heeft het Huis van Verhalen een eigen locatie, als onderdeel van de Wijkvoorziening Prismare
Het Huis van Verhalen is uitgegroeid van een plek waar mensen hun verhaal kunnen vertellen tot Huiskamer van de Buurt. Op maandagavonden wordt er ook een, druk bezochte, buurtmaaltijd georganiseerd en daarnaast zijn er creatieve cursusmiddagen en -avonden. Op dinsdag- tot en met vrijdagmiddag organiseert het Huis van Verhalen inloopmiddagen. Mensen zijn welkom om binnen te lopen. Er wordt koffie of thee geschonken en verhalen worden verteld en gehoord.
De verhalen en de ontmoeting van mensen zullen altijd de belangrijkste plek blijven innemen.
De Stilteruimte
In het Huis van Verhalen vindt u de Stilteruimte
In de Stilteruimte staat het oorspronkelijke monument dat op het Roomveldje stond en aan de muur hangt de prachtige Feniks, ontworpen door Brenda Bleijenberg.
De Feniks is een symbool in meerdere culturen. Een vogel die in staat was steeds weer opnieuw uit zijn eigen as geboren te worden.
Het monument in de stilteruimte is het oorspronkelijke monument dat op het Roomveldje stond. Door de rechte vormen was het een gewild object voor spelende kinderen en honden.
Met toestemming van Brenda Bleijenberg is het 650 kilo wegende monument toen verplaatst van het Roomveldje naar de Stilteruimte.